Ölümün gözleri...
içsel fırtınalar başladı mı
göksel bulutun rengi griye döner dağlarda bile rüzgarın sesi ölüm uğuldar yüreğinde gizlediğin aşkın acısı cinnet mahallinde kabarır usulca “bunlar ne anlatır” diye düşünsem de yüzümde geçmişten kalma pranga gamzelerim... soyum öyle güzel bakmadı cehennem zebanilerine ateş hep alnının ortasında raks etti bakamadım arkama korkarım yokluktan yalnızlıktan itilmişlikten... yağmurlarla yıkandı yeryüzü suç mahallini temizledi ganimet talan edilse de kor bir ateşin külü kaldı mahlasımız... ruhlar çıplak kral görmese de kale surlarında gelecek için dram şenlikleri yazıyor dinamitleyelim beynimdeki boş alanları dudaklarım hakikati fısıldasın kulağına gece hikmeti bilinmez sır kurşuni zehir zemberek vaz mı geçtim kendimden kabuldür cehennem kokuyor sanırım aşkın var olmayan nefesinde dinsin acıyan yanlarımın ağrısı kainat gözleriyle bana bakıyor ve “bırak seni bana” der gibi... Sermin Çınar/İzmir sevgili Nebiha Muradi çok teşekkürler güzel yorumuna,yüreğine selam olsun |