Şarap Kadınlarışarap kadınları kadeh kadeh yayılıyor iliğinden vurulmuş gibi sarsıyor köprü ayaklarını girit’te, bir bağda daha kararıyor üzümler birlikte sarıyorlar yaralarını akşam çökerken öldükten önce öldükten sonra toprağa düşüyor yalnızlığa... bir kadın daha eziyor ayaklarıyla eziyor eziyor eziliyor şarap kadınları mahzene düşüyor sarhoşluğa... kayboluyor insan ay söndüğünde kimse geri dönmüyor ruhuna düşen güz gibi üşüyor şarap kadınları girit’te hayatın şarkılarına, hayatta olanlara dalarken biz, her birimiz kendi meyhanesinde bir kadın daha yaklaşıyor ve daha bir neşeyle yıkıyor elleriyle yıkıyor yıkıyor yıkılıyor şarap kadınları imgelere düşüyor şiirlere... kayboluyor insan zekiçelik-istanbul 5 mayıs 2013 üzüm tanesi mi küçük bir meyva, olgunlaşması için koca bir yaz gerek oysa. |
Bazen gecikirsin şiire ama olsun...