BU DÜNYA KİMİN İÇİN.BU DÜNYA KİMİN İÇİN Ölüm soğuk bir nefes kokuyor, bizden uzak bir yerde. İçime vuruyor... bir şeyler söylüyor bir çocuk; usulca v e korkarak. Yoksulluğundaki çaresizlikte, iki damla gözyaşı. Ölümü anlatıyor bize gazetenin manşetleri ekmek kokusunda bir annenin feryadı. Babanın... boynu bükük, boş ellerinde yarınları. Hayat yeniden bir şeyler söylüyor Fakir, mazlum bir halkın üzerindeki mermiler sıcak bir çorba özleminde, yalın ayak çocuklar. Her haberde... savaşın kimyasal lanetleri! Ölüm saçan uçakların, övgüler içerisindeki başarısı İnsanların... toprakta sırt üstü öpüşmesi geliyor; yarına ektiği umutlarının, kendi gibi bir hiç’e bürünmesi. Görebilir misin bu çocuğu annesinin gözlerinde? Bakabilirmisin bu adama sevdiklerinin gözünde? Derinden anlayabilirmisin birinin kaçışını... seyret sevdiklerini gömerlerken toprağa. Gizlediklerini anlamaya çalış Dokun yüreklerine dokunabilirsen(!) Hisset bir annenin ölümle beraber umutlarını Çaresizliğine... umutlarına dokun! Ve otur da bir düşün... bu dünya kimin için? Bu şiire emeğini verip düzenleyen ŞİRİN KELEBEĞE en içten sevgi ve teşekkürlerimi arz ediyorum. |