AYNAGönülde cevherlerin hazinesi var iken Bu aşağılık huy yüzünden İçimize kaç göz süret sevgisi düştü Dış çokluğundan iç birliği görününce Kara dumanlar içinde yalım vuran alevler gibi Dünyanın örtüsü gerçeğin yüzünden sıyrılıverdi Gönül bir olan vucudun ve nurun özünü gördü Aşk öyle bir hale erişti ki Göz Kaş saç ve tüm süretin Ruh ışığının bir gölgesi oldu Herkes gölgeye sığındı O gölge ki büyüyen, küçülen, değişen Ve karanlığa yakalandığında yok olana koştu Bana o karanlıkta ışığın gerek Benim yırtık sökük yüreğime Yamalayan gerek Bana güzel süretten Kaş, göz, saç, dudak değil Gözlerini güzelleştiren mana Ruhunu saçan gönüller gerek Bana sen değil Senin aslın gerek Kafiyim veririm sana herşeyi Hem yeri hemde gökkubbeyi Üstelik iki dünyada Kevser cennetini Endişelenme fakirliğimden Yemeksiz doyururum seni Elbisesiz giydiririm seni Gönülden bir duayla ilaçsız iyileştiririm seni Sanmaki insan azdır Sadece azıyla bakıp, az görüp, azaldı Elinde cömertlik olmayan, o el ne verebilir ki Kalben sevgi olmasa, ebediyete ne gider ki Bana ayna ile değil Manayla gel sevgili İnsan olmanın yüceliğidir sevmek Ruhu sancaktır, bayraktır Çiğnenmez yükseklerde dalgalandırılır İnsan olmak ağlamayı bilmektir Aynada baktığınla övünmek değil Öleceğinle ölümsüz ruhunu göklere taşımaktır |
Özlem Demirkaya &*.*&
ŞİİRİN SİHİRİ tarafından 5/23/2018 3:09:09 PM zamanında düzenlenmiştir.