Şiirin içerisinde bahsi geçen olaylar birebir gerçek ve yaşanmıştır. Çocuğa şimdi hayırsever bir aile bakıyor. Mehmet Efendinin dükkanı ise o olaydan beri sinek avlıyor.

Dün yere düşen ezik domatesi almak isteyen çocuğu,
Dükkanının önünü kapatıyor diye
Bir güzel paylamıştın hatırlar mısın?
Sana, aç olduğunu söylediğinde
Küfürü basıp,
Bütün lanetli kelimeleri çocuğun yüzüne haykırmıştın
Bir nefeste...

Yaşı daha on ikiydi bilir misin?
Kader ona çelmesini,
Daha o oyun çağındayken atmıştı.
Kuru ekmek ve makarna dışında
Hiç bir yiyeceği olmadıysa da,
Şimdi onlara bile muhtaçtı.
Baba diye tuttuğu eller cinayetten hüküm giydi,
Annesi yan mahallesinde ki Osman Amcasına kaçtı...

Okumayı hiç öğrenemedi
Rüyalarında okudu hikaye kitaplarını
Topraktan topladı kayan yıldızları.
Kirpiklerinin ardına sakladı suyunu,
Sokaklarda, çöplerde aradı aşını.
Ve sen bu çocuğun bir ezik domates almak istemesine
Çattın kaşını,
Bozdun ağzını...

Ey Mehmet Efendi şimdi sen söyle,
Yediğin lokmaların aciz bedenine faydası dokunur mu?
Bir açı geri çevirdiğin dükkanının,
Sana artık bereketi olur mu?



Elif SEZGİN