EN SEVDİĞİN KADINI
Şeytanın arkadaşı, dedi “uy bu “veliye”,
Uydurdun ya serseri en sevdiğin kadını. Akıl ermez işleri ettin-yaptın deliye, Döndürdün ya serseri en sevdiğin kadını… Duyurdum eşe-dosta, elimden tuttu kardeş, Hiç sırtından vurandan insana olur mu eş? Güvenimin ödülü oldu bir tutam ateş, Yandırdın ya serseri en sevdiğin kadını… Eğilmezdim! eğerek yoluna ettin köle, Şimdi kaya gibiyim, kanardım bir dal güle, Ocağımı söndürüp, koru çevirdin küle, Söndürdün ya serseri en sevdiğin kadını… Estin bir bahar günü masum seher yeliyle, Yüreğim susamıştı kanar oldum hâliyle, Girdin şah damarımdan öyle tatlı dil ile, Kandırdın ya serseri en sevdiğin kadını… Ayser ÖZBAKIR |
Estin bir bahar günü masum seher yeliyle,
Yüreğim susamıştı kanar oldum hâliyle,
Girdin şah damarımdan öyle tatlı dil ile,
Kandırdın ya serseri en sevdiğin kadını…