KELAMA GEL
Öfkene yenik düşüp, yıkma gönül dağını,
Fıtratında bulunan iyiye gel, öze gel. Şenlensin dudakların, çöz dilinin bağını, Güzel günlere hürmet kelama gel, söze gel. Cümlelerim karıştı, kalemim çıkışmıyor, Gözlerim hiç kimsenin gözüyle bakışmıyor, Kin tutmak şık durmuyor, dargınlık yakışmıyor, Merhametini kuşan insafa gel, dize gel. Kaç yıl oldu unuttum, sayamam üçü-beşi, Nice özlemler vardır, fakat bunun yok eşi, Seni yakmasın diye, beni yakan ateşi, Gözyaşlarım söndürdü küllere gel, köze gel. Dillerde dolaşırsın, kimse seni hoş anmaz, “Kimsem yoktur” desen de, Allah sana inanmaz, Bu yürek kabullenir, seni başkası sanmaz, Vur kendini yollara, sen sana gel, bize gel. |
Tebrikler.