HECE
İlk baharda sonsuz bereket gördüm
Yazın dinginliğin sefasın’ sürdüm Sonbaharda son olarak dirildim Kışın karlar yağdı dalıma benim Beden yandı, yürek yandı, can yandı Ruhum bedenimi kuru dal sandı Bu yangınım sevgidendi aşktandı Acı bir kor düştü soluma benim Yüreğim göz oldu gözlerim yollar Gözlerim durmadan yolları kollar Ümidim kesilmez, gözümde seller Sensizlik darbedir belime benim. Bak dediler bunun sonu hoş değil Bizi dinle sözlerimiz boş değil Herşey ayan beyan gizli loş değil Kelepçe vurdular koluma benim Yaşadım da ne anladım sorarım Yüz yıl geçse, bin yıl geçse ne kârım Kuruldu bekliyor benim de dârım Fermanım verdiler elime benim |