Şeytan kırmızısı dün feryatta bugün
Kaçıyor Nazım’ın resmedeceği tualinden, kaleminden
Örtün dehlizi örtün: Kırılsın Musalla taciri Azrail’in öfkesi
Kaçılır mı Necip Fazıl’ın barış vadeden şiir renginden!
Hayıflanarak boyun eğin sevgi hürmetine
Kızıl eylül söz üzere ağardığında çözülende çoğalan giz
Dirimlerimizi bölüştüğümüz sinemiz batakhanelerde söyleşir

Bir özge vakti
Bütün ölümler kına vurduğunda göğsümüz üzerine;
Uğultular içre üflenen surla yontulur damarlar

Dicle ağıda doydu zapt edin içinizin çağlayan Fırat’ını
Her seher buz gibi içtiğiniz hazları savurun bulutlara
Ufuklar Âlem-i ıslık çalan nefislerden çınlasın
Eşsiz yankılarla barış şarkıları söylenirken
Gökyüzü yangınlarıyla aydınlansın Mezopotamya

Fırat’ın nefesini soluyan gözyaşlı gönlü yaslı ana
Ciğerparem diye kükrediği uçsuz bucaksız kayalara
Sarp dağlara ayyuka çıkan her nidâsı
Hüzmeler saçarak insin çorak yüreklere
Gündüzün en mert halinde bir neyin hazin nağmesinde

Er’ini kaderin avuçlarına kar taneleriyle bırakan nazlı kızın
Silueti kör avcılara sırlı sözleri mırıldansın titresin cümle kalp
Kumrallığında akşamın yaşanası Nevbahar kuşatsın
Barut kokan dilleri; tunç beyinleri sürülsün ütopyalardan
Kendini kırpan göz yüzsüzlerin gözyaşlarını demetlesin
Leyl vakitleri doruklardan esen zencefilli rüzgarla

Katil bir telaşa düşsün ateşe el basıp küle yemin edenler
Günahkâr korkuların gazabına uğrasın ışıklı mevsimleri
Kaktüs ruhlarını gezsin pervasızların titretsin ikindi gölgeleri
Mâverâî düşleri sığınmacı misali ummanın buğulu kıyılarında
Baharını arayan yağmurlara; zencefil bir efkâra tutunsun
Taşsın çöl ayazlarından şakirtliğin içinde kalan öyküsü

Istırabın feryadı sonsuzluğa kurulup mavra geçer nazıyla şafağın!
Kan bu ve kemik ve gelir konaklar ruh!: Vurgun yediğimiz arş-ı âlâya
Teleklere yazılan elifin imgesini geride bırakıp haramice kaçabiliriz ancak