Ateş söndü
Çaresizce bakma bana,
Geri gelmez ümitler ağladıkça. Yıllardır nasıl dayandım yokluğuna, Hepsi saklı geçmiş sayfalara. Şimdi çıktın karşıma, Gittiğin gibi,yağmurdan sonra. Güneşe muhtactım ama, Yıldızlar yetti,yalnız kaldığımda. Yaklaşma,hadi git geldiğin yöne, Alıştım ben artık soğuk gecelere. Gerek yok tutunma ellerime, Sana dokunmaktansa, Elimi koyarım cebime. Ben böyleyim artık parçalı bulutlu, Bazen güneş olur doğarım, Bazen yağmur olur yağarım, Hayat işte napalım,toprağım. Herkes senin gibi nankör değil, Sevenim çok Allaha şükür. Yaşadıklarımız hiç umurumda değil, Ateş söndü,kalanı odunun külüdür. |