küskünlük
bütün belkilerime inat
kocaman bir keşke musallat oldu dilime.. her fırsatta kaybettiklerimle buluşuyorum satır arası konaklamalarında.. bir nefes daha az olsaydı ömrüm deyip çocukluğuma küsüyorum sonra.. ardı sıra yaşanmayan herşeye sitem ediyorum.. avuçlarımda sakladığım özgürlükleri kilitliyorum karanlık odalara toz duman düşlerin resmini çiziyorum buruşturduğum kağıtlara şehre sığamıyorum büyüdükçe yüreğim.. sonra... şehir bana küsüyor ben anneme.. |