SEBEB-İ EFKÂRIMNereye gitsen Boynu bükülür yetimliğinin Yaptığın bir şeyi de beğen be Sen değilsin sebeb-i efkarının Sırtlan kuytusunda böyledir her insan Gülümseyen yüzü sevgisinden değil Sırtlan dediğin sırıtışından bilinir Uzağına düşen düşüncelerinde göm gideni Yol... Yolcu…Varsayalım ki geldi Boş şişenin dibine kazık diye çakar Tuzağa düşen sinek, ölümlü bir akşamı Rakının telvesi olur mu? Olsa ne olur En kötü ihtimal yalancı bir falcı Yalandan bir mutluluk uydurur Çikolatasını kaybetmiş minik dünya Sana soruyor hesabını Ben almadım de, bana hiç yar olmadın Bayramlar geldiğinde yeni bir urbam Erkek rengi bir mavi balonun kuyruğunda Başucumda durmadı … Büyüdün diyor oğlum artık ağlama Çocukluğumu seyrediyorum Akıncı bakışlarında Kaçıncı düşüp dizimi kanatışım bu İn artık kucağımdan, al kucağına Dizlerinde ninni söyleyip uyut Uykusu kaçan çocukluğuma Söz! İşten çıkar çıkmaz evde olurum Hiç yaramazlık etmem ne istersen yaparım Gelirken ne kadar aburla cubur varsa Alır gelirim avuçlarına bırakırım Haydi, sen de bir iyilik yap bana Bir ısırımlık ucundan tattır babana Babası olanın mutluluğunu |
kendini beğenmez!
tebrik ederim...