sarar sarmalar gövdesini dünya
ne bilsin neyi o ne bilsin
yüreğinde sevda yok aşk yok ağılardan em yapmayı ne bilsin neyi o ne bilsin vurur kılıcın cellad misali boynuma kaldır gövdemi ruhuna çığlıklar savururken suruna ne bilsin neyi o ne bilsin üflerken ney ile suru yıkılır insanlığın şuuru sarar sarmalar gövdesini dünya yitirdiği sevdaları gözyaşında yırtar gövdesini acısında çırpınırken şiddetiyle yeryüzü çığlığında kaybolur tüm umutlar yanardağ patlamaları binlerce el değmemiş tepeler zifiri karanlık ve kan dolmuş gözlerinde süzülür ovaya doğru tepelerden kim dindirir boranıdan beter acıyı derki şurumun neyi sensin nefeste belki yükselir tanıdık bir seste ney ile bestelenen bu nefeste ne bilsin neyi o ne bilsin |