Kalbe Sabun
çığ üflüyorlar
üşüyorsak beraber üşüyoruz burada ellerimiz şair elleri değil yazamayız belki cerrah belki cellat kanıyorsak beraber kanıyoruz yazamayız bir morgda düşüyorsak kendimizden önce uzayın damına ins’in uzağına beraber düşüyoruz anla kim değiliz bilmiyoruz kime ne belki Alamut’u hiç görmemiş bir Hasan Godot mu Mesih mi belki hiç gelmeyecek olan belki bir Ebu Zerr dünyaya kaftan mintan bildiğimiz her şeyi unuttuk çağlar boyunca bakma göğsümüzden karanlıklar kanıyor bakma acılar çığlıklarını boşuyor susuyorsak beraber susuyoruz burada ellerimiz yok ilk insandan bu yana ayaklarımız aklımıza kaçıyor bazı belki hırsıyız bir çocuğun belki hırsızı çokluğun bulutlar altına kaçırınca yağmur oluyor sanıyoruz bir adam bir kadına sarılınca aşk sanıyorsak beraber ıslanıyoruz ama değil aşk sarılıyoruz Allah’a iki kirpi sarılsa diyoruz iki kirpi sarılsa görenlerin kalbine diken diken mezarlıklar batıyor sarılıyoruz ve yakıyoruz canını can bildiğimiz dağların ağlıyorsak beraber ağlıyoruz sonra yanıyorsak beraber yanıyoruz bir duada Ömer Danişmend ve Jir |
ikinin bire geçişi gibiydi şiir
kutlarım