neredesin iki göz’üm
üşüyorum.
sensizliğin koynunda
şemslığın nerede ey yâr.
yetim bir çocuk gibi sana muhtacım
dilenci’nim.

Azrail pişkin sıratmakta hicranla.
neredesin ey yâr?
son bir defa kuş tüyü ısıklarınınla ısıt beni
Yusuf’un kuyularında
ne çok sen olmuşum meğer
şimdi neredesın?
neredeyim?
âdemle havva gibi ne vakit kavuşacağız ey yâr?
kelamın kaleminin infazındayım




sen yoksun diye.
önüm arkam
sağım solum
cehennem
hicranın soğukluğu ısınmamakta yine
cennetim fizanda
sana doğru gelen
her bir adım benden firar ediyor varlığın
bedenim musalla taşı soğukluğunda.
bir fatiha eksik etme ruhuma..



zaman Ağlama duvarında göz yaşları duaya karışan bir hahamda.
misket karası gözlerin renksizlikle boy ölçmekte.
cam kenarı özlemler yine mitanım .
sen kokar,
ben kokar,
biz kokar şehr-i İstanbul..

yokluğun yoksulluğuna hangi söz tekabül eder cancağızım?