Adını Sen Koy Bu SensizliğinYağmur soluksuz hırpalarken bedenimi Zeytın karası gözlerinin dibine düştüm. Elmacık kemiklerinde yüzlerce serçe maviliğinden nasiplenmekte fütursuzca. Duvardaki tik tak ,sensıizliğe secde etmekte yine. İki nefes arasında yelkovan yansıtır şehr-i İstanbul’u Gökyüzündeki martılar hüzne bürünürken Boğaz omuz başlarımda. Gözlerimden inen tuzlu suyum coğrafyanda mülteciliğin ayak izinde. Tutsaklığım. Sarhoşluğum. Bile bile teslim olmak sana Tüm zerrem ismailden pay biçmede kendisine. Gel ve terketme Aksın zaman iki dudağındaki dar-ı acunumdan. Benliğim çokta yitirmiş hüviyetini İstiklâl caddesinde.... Sen bir doğuş ve bir ölümün tam ortası Marmara asiliğini yitirıyor usulca. Özledim seni ey yâr...... gordion 19/04/2014 |