İKİ ÇOCUK
Bir dağa bakardı yalnızlığımız
Duman grisi bir öykünün göklerinde İzlenirdik eylemsiz bırakılmak için Doğmamış şafakların öncesinde Gözlerinde kana susamış aç kurtlar Saldırdılar üstümüze Ki sevdaya tanıştırılıyorduk o sıra Masumiyetin güncesinde İki çocuktuk Bilemezdik ellerimizi nereye koyacağımızı Her göz göze değişin sarsıntısından Düşerdik içimize Su kenarında düş kurardı iki ceylan Selamlardık gizlice Fısıldanırdık salkım söğüdün sır tutan esintisinde Sığındık yakınlığımızı saklayan uzaklara Ve soğuk dolandı yaşama isteğimizde Dondu Murat’ın yüzünde keder Sevda bekleyen yüreğimizle birlikte İki çocuk Tutamadık umudun mavi kolundan Sonsuzdu bozkırlar Kaybolduk Pişmanlığımız düşüyor karın sessiz gölgesine İki ceylan üşüyor Geçmişin belleğinde S.Y.Ünal |