___Mutluluk___’Usta’lara saygıyla... Mutluluk; Bir göz düğümlenmesiydi Sevdiğinle aranda Yoksa ekmeğin arasına o gün ne girmiş Çokta umurunda değildi Nazım’ın, Orhan Veli’nin, Cemal Süreya’nın… Her şairin ortak zevkiydi deniz Kimi üzerinde gezinen martılara tutkun, Kimi üzerine salladığı oltasına. Deniz onlara ilham veriyordu, Onlar denize kelimeler döküyorlardı Her akşam gün batımında… Mutluluk; Eline dokunamasanda, Gözü ile sevdiceğinin yüreğine kale kazmaktı Kalem, aşkın yaş denizinden çalardı mürekkebini Eğer aşık ise, Şaire pek iş kalmazdı... Kalem bilirdi işini Bir kez kâğıda değdirmeye gör, Dört nala sol baştan sağ başa koşar, Durmazdı… Her şairin ortak zevkiydi hüzün, Kimi rakısına meze yapardı, Kimi kandil ışığında sofrasına yaren… Hüzün onlara gerçeği anımsatıyordu, Onlar her akşam bir başka hayalle, Gerçekleri aldatıyordu… Mutluluk; Deniz açıklarında görünen Gökyüzü yıldızlarını, Sevdalısının mis kokan saçlarına Taçlar yapmaktı. Yoksa pırlantaların ışıltısı az gelirdi onlara, Onlar ki, Kelimeleri yüzük yaptılar Sevdiklerinin parmaklarına… Ve bir gün, Herkes gibi onları da ölüm aldı… Sözleri uçup gitti, Bir sevdiklerinin parmaklarında kelimeleri, Bir de sayfalarca şiirleri kaldı… Elif SEZGİN |
Şiirinizi beğeniyle okudum,yüreğinize sağlık.
Saygılar...