ANNEM BEN KARANFİL-LİMON AĞACIsen gittin ya şimdi ben nelerle uğraşıyorum ..... ah! bu karanfil kırmızı bir şarkının dudağından sarkıyor sanki an ki karanlık tam da zifiri, korkuyorum düşecek sokağın başını al pacino kılıklı adamlar sarmış armış namusmuş, bil ki! hepsi yalan alan gitmiş anne, rüzgâr ters yöne eser mi? ser mi sır mı? her şey ayan beyan yan ki !... uyan anne! -yanıyorum... anıyorum maziyi eskimiş eşyalar pazarında azarında babamın kaçtığım tepenin adını çalmışlar almışlar anne hem de mor tapulu, yeşil çanlı anlı şanlı vatan, yaban eller-ce kuşatılmış atılmış pabucum -ben- öz yurdumda misafir safir mavisi hüzünlere göm beni eni boyu daralmış gömleği kim giyer? yer anne!... yer! “açıl susam açıl!” saçıl susam saçıl! kırk haramidir – yer er dediğin “özü sözü bir” yiğit olur ur bu - ur- göğsümün ortasında büyüttüğüm üttüğüm misketler geldi aklıma çocukken karanfil fil-li çizgi filmlere kim bakar? akar akar kan, susar zaman aman anne! boşver limon ağacına kazak örmeyi sanal alem krizi tuttu “behlül kaçar” -eyvallah- ayşe uçar 19-mart-2013 |