Ay Kokuyor Mutluluklar
Gülmeyi biliyorsun.
Ya ağlamayı, ağlamayı da bilir misin ? Sonrasında duygularına sarılmayı, Daralıp bunaldığında huzur bulmayı, rahatlamayı Ağlarken bile en tatlı hayallerinin peşinden koşmayı. Gecenin ayazında ve zehir zemberek yoklarda Ay kokan mutlulukları Bir gelincik edasında yaşamayı. Oysa bak Bak hala Eski bir hikaye geziniyor gözlerimin içinde Yine kar yağıyor bu şehre Ve Kar altında büyüyen bir çiçek üşüyor şimdilerde Yarasına figan düşmüş kırlangıç gibi mahzun Örselenmiş gecelerde. Kışların koynuna sinmiş baharı kutsuyor Baharı yaşıyor bakire düşlerinde Son bir çığlığını ekliyebiliyor sadece Özlemin bulut bulut sardığı Lacivert gecelere. Ay kokuyor mutluluklar Gece nöbetlerinde. Hayat ki Ateşten bir top Zindanlarda esir yüreğinde. Bilirim ki Bu yalnızlar kentin de birer sevdadır yıldızlar Sevdadır ay kokan ırmaklar Tükenmiş ümitlere vahadır nice baharlar. Bir şiirin gerçeğinde yaşar Bıçak keskinliğindeki sessiz çıığlıklar Bir şairin yüreğinde doğar Kaleminde can olur savunmasız vuslatlar. Hiç bir acıyı saklayamaz Şahittir hep akan yaşlar Düşündükçe takılır gözleri Yakın olur o an uzaklar. Belki Yüreğinde hasretlerin sessizliği var Sanki dört mevsim sonbahar. Hani Sanki gerçekmiş gibi masallar Masalların kahkahasında hep hep bir çiçek ağlar. Olur olmaz derken Bir akşam serinliğinde yeşeriverir yamaçlar Nisan yağmurlarını kuşandıkça sabahlar Hayal gerçek arası canlanıverir susuz kalmış umutlar. Yıldızlara uzanırken insancıl bir eda ile mısralar Hece hece coşar Şiir şiir akar Hiç kimselerin duymadığı, kimselerin bilmediği Suskun nidalar da Ay kokar hep mutluluklar. Yüksel Beyocaktan. |
Yine kar yağıyor bu şehre""
....
Su gibi....şiir...
İster iç;
İster oku...
Takılmadan boğaza,gider gönüle....
Gönlün dert görmesin mahir kalem,
İlhamına bereket
Kul Figani