TEKRAR
ne güzel güneş açmıştı
yemyeşil ovalarda renk renk çiçekler yağmurun resmini yapmaya çalışırken bir çocuk arkasından ensesine inen bir tokatla ağlayıverdi tuvale düştü iki damla zaten yeni susmuştu oysa unutmak için yapacaktı yağmurun resmini aslında kolaylaşmıştı işi çocuğun iki damla anlatıvermişti yüreğindeki yağmurun resmini döndü arkasına teşekkür etti ’ Rabbim ’dedi ’ Rabbim ’ e dir dilekçem ’ ’ Mevlam neylerse güzel eyler ’ topladı tası tarağı iyi niyetini merhametle ağlayan yüreciğini terk etti o köyü ’ doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar ’ dedi içinden... içinden ağladı korkuyordu ’ tırnak kadar bebeyim ben ’ dedi O’nlar BÜYÜK büyük insanlar acımasızdı onuncu köye doğru yürüdü gitti çocuk söz verdi kendi kendine hiç ama hiç büyümeyecekti |
Kadınlara kıyanlar...
Bence zavallılardır.
Gücü kendi gibilere değil
O narin kişilere yetebiliyor...
Büyüme sakın çocuğum...
Büyüme ki onlar gibi olma.
Ter temiz dünyanda yaşa
Yaşayabildiğince.