her geçen gün çoğalıyor kırılmışlıklarım

kırılmak sessiz
öfke gürültülüdür

her ikisi birleşince
içimde patlıyor hayal kırıklıkları

sessiz

güven kırık bir bardakla su içmeye benziyor
mecburen su içmek

atılamayacak kadar kıymetli
deriz ya

manevi değeri var benim için
deriz

güvenmek zorunda olmak ve korkarak sırtını dönmek
en sevdiğine her defasında

bıçak kesiği hep korkutmuştur beni

kanamayan yara iyi gibi dursa da en kötüsüdür
içine akmak ve kanamak ılık ılık

en çok o yara sızlar
ve ağrır kabuk altında zonklayarak

güvenilmez
dost arkadaş kardeş evlat komşu eş ana baba

hepsi kanamayan yara gibi

hep tetikte olman gerekir
korkarsın bir yere çarpacak ve yeniden canın yanacak diye

kimse anlamaz ki
görünmüyorsa yok demek değildir işte

yarayı açan bile hissetmez çekilen sancıyı
bir çeken bilir

kırıklık grip gibi olmuyor işte
ağrı kesici ve vitamin kafi gelmiyor gönül ağrılarına vesselam