Sonrası
boz alev üstüne kurulur aciz şiir
yükselir ortasında sakız ağacından imkansız şehir senin bu Ah rengin yok mu şehri kıskançlıktan başıboş sokaklara böldüren misal gözlerin yok mu siyah beyaz sessiz bir film o sokaklarda yiten arzın merkezi bıraktığın gibi darmaduman ellerin çizgi çizik kehanet parmak izlerimi güneşte yaktım bak batmasın diye öngörü kırıkları göğüs kafesimden kazıdım ak pak güvercinlerle gececi tenlerin tuzlarını (artık açık kafes) bozuma uğramış masallar dilimde coğrafyalar elbet öğrendim ağrılar dilinde harikalar diyarı omuzlarımdan sökülmekte |