Üşür Yüreğim
Ne zamanki isimsizliğim göklerde
Yüreğim üşür, buz keser istesem de Bir mevsimlik yeşermeler düşerken üstüme Kendi sesinde çoğalır hayallerim Gelip hüznünü döker sancılı yüreğimin tam üstüne. Bir dikenin goncasında büyüyüp asırlara devrilir. Ateşten bir gül gibi, boyun büker gibi Gelecek günleri bekler Virgüllü ömrümün en derininde. Ne zaman tutsak olsa düşlerim Kısık feryatların sesinde Ak bir martı yol alır. Ürperir biraz tomurcuk Bahar dallarının filizinde. Öyle ya ! Rüzgar yorgun, sema durgun Yağmur düşse de kaldırımlara Bulutların rengi solgun Özlem iki damla gözyaşı. Biliyor musun ey şiir ! Nedir yaşamın en güzel anı ? Geriye sarıp ta tüm yaşanmışlıkları Bırak kalbin nefes alsın. Varsın baharlar dalında kalsın Varsın anıların hesapsız yaşansın. Senin bakışın yağmur Ellerin gül, gözlerin deniz Yüreğin meltem olsun. Dağların buğusunda yaşa Koklanmamış bir kır çiçeğinin gizinde Kutsansın yüreğin. Sen ki ! gece karasının ay yüzü Sen ki ! dik yamaçların kar örtüsü Kendine sakla kör karanlığın hüznünü Sakla gecenin kara tülünü Korkusuz,kurgusuz,kuşkusuz yürü Bir avuç maviyle yürü . Eğer üşürsen gelen geçen günlerde Dizelerinin sırrında ısıtır yüreğini Bir şiirin büyüsü. Yüksel Beyocaktan |