aslında vazgeçmek üzereydim kırılgan ve italik bir mevsimdi hüzünleri sârî şehir kapancak dediler güldüm müstehzî dükkân mı be mübarek oturdum sırtımı bir duvara yaslayıp düşündüm biraz tütün biraz rüzgâr yarım ağız yarım bir sevi yılgın atlar ezip geçti taze şiirlerimi
evlerin damları yoktu damlarda oynayan çocuklar evlerin pencereleri yoktu pencerelerde saksılar ırmakları bile yoktu gözlerinde insanların ve bilmezlerdi ağıtlarla ölmeyi
aşk yalnız ve ancak kalın kitaplara demirlemişti varsın kapansındı o vakit ben ve yaslı duvar ne de dışındaydık şehir kapanırken içine…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
şehir,ben ve duvar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
şehir,ben ve duvar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Şiirin ilk bölümünde o müstehzi gülüş öylesi yerleşmiş ki; satırların dudak kıvrımına…
Şairin muhatap aldığı şehir sokak sokak, duvar duvar aşkı göze almış besbelli. Şair kendinden ve şehrinden emin. Sırtını yasladığı duvar da buna işaret eder bize. Güven.
biraz tütün biraz rüzgâr nice hayalleri savururken şehrin göğüne.
varlığı hatırlatan o derin yokluk hissi… sırtımızı dayadığımız.
diyorum ya hep güzel berceste Şiirinin müziğini işittiriyorsun. yüreğinde bestesi kaleminde güftesi.
Yüreğine kalemine sağlık...
Yürek sesin hiç susmasın......
Saygılar