Seni yazarken ben utanmaktayımŞiirin hikayesini görmek için tıklayın dost kalem Nedim kardaş çok anlamlı bir resimdi geçen yayınladığınızda
ve beni çok etkilemişti ve yazmak geldi içimden bu resime saygılar ve sevgiler...
kirli olan ayağın değil ey çocuk sen utanma
ayağının altında ezilen ruhsuz benden lerdir kirli olan sırtını dayadığın sıvasız evinde çocuksu sevinçlerindir içini ısıtan boyalı mabedlere dönen villar da ruhsuz bendeler dir dolaşan sen utanma yine gül avaz avaz bozkırlarda yankılansın şen kahkahaların çiçek koksun çocuksu nasırların sen utanma bırak kirlensin üstün başın yüreğin pak kalsın yarınlarında öyle ürkek bakma utanma sen masum bir çiçeksin asıl aymazlar ve ruhları kirlenmişler duruyor boyalı mabede dönen ruhunu yitirmiş villalarında ah fakirliğin çarkı yine dönmekte ve çocuksu nasırları öğütmekte yarınlarını dünde unutan çocuğun utangaç tebessümünde gizlenmiş kirli benlikler sen utanma seni yazarken ben utanmaktayım görmezden geldiğim için ve yok saydığım için nasırlı çocukluğunu kucaklamakta sol yanım beni af et mahumudiye düzkaya |
yüreğin pak kalsın yarınlarında
öyle ürkek bakma utanma sen masum bir çiçeksin
asıl aymazlar ve ruhları kirlenmişler
duruyor boyalı mabede dönen
ruhunu yitirmiş villalarında
çok güzel yazmıssınız yüreğinize sağlık.... Küçük bir resim neler de anlattırıyor insana