TANIMADIĞIM BENHİç alışık değilim bu denli sakinliğe Bir tek kıpırtı yok denizin yüzeyinde. Yürek kıyılarıma vurmaz olmuş sözcük dalgaları. Boynum eğilmiyor bir sevdanın yüceliğinde. Yürek, secdelerden kalkmış da Kıyama durmuş dik başlı bir gururla. Oysa ben Aşka boyun bükmüş alçakgönüllüğümü sevmiştim Ellerimi değil Yüreğimi açarak ettiğim dualarımı Aşkın büyüklüğü karşısında acizliği ve hiçliği kabul edişimi. Bu dingin kıpırtısız denizin tam orta yerinde Sandalımda tek başıma Rüzgarsız, yelkensiz, küreksiz kalakaldım. Duygularım, Duygularımın sahibi benim deli yüreğim Hangi köpüren, çağlayan derelerde kaldı bilmem. Beni bu akıntısız yere Hangi sular getirdi bilmem. Benimle aktığını sandıklarım nerde Beni neredeyken bıraktılar bilmem. Buradayım. Derinliği olmayan tek boyutlu bir zamanda Buldum mu diye sorduğum Tanımadığım bir ’ben’in içindeyim. Şaziye BİLİR |
acizliği ve hiçliği kabul edişimi.
...
Bunları yaşamak ve hissetmek çok derin bir duygudur. Yaşanmasa yazılamıyacağına göre, bu kalemden daha çok dizeler dökülür aşka dair.
Tebrikler, aşka saygıyla.