TANRI'NIN ADAMLARI
TANRI’NIN ADAMLARI
Bir çocuk, sinmiş duvar dibinde Silahların susmasını bekliyor Ardı arkası kesilir mi, çocuğa inat Bir köpek görüyor korkuyu gözlerinde Ölüm kalım değil, sanki düğün havası Elleri kanlı, yüzleri zavallı, acımasız Kahramanlık diyorlar iğrençliklerine Kendilerinden bile gizliyorlar katilliklerini Onlara göre, katliam şenlik havasında Tanrı seyrediyor, hoşuna gidiyor olmalı, Öyle ya Tanrının savaşı, tanrının tacı Nebiler yok ortada, şeytan cirit atıyor Duvar dibinden birden fırlıyor çocuk Silahların sustuğunu, düşünüyor kurtulduğunu Tanrı doymamış olmalı akan kanlara Yere düşüyor minik, kuş kadar bir beden Çığlık atıyor, kana doymuyor Tanrının adamları Sonra, bir ana; derin ve sessiz bir çığlık Kimse duymuyor, belli ki anlamıyorlar Bir kanda ana yüreğinde damlıyor Kanda kına yakıyor Tanrının adamları Ali Bektaş / Ankara / 23.02.2013 |