ÖLÜM OKŞARKEN YALNIZLIĞIMI
her günümü tabutlayıp
aklıma sığdırdıkça, kainatta zamanlanmış bütün algılar kendime avladığım, düşünceyi içiriyor. beni buluyorum; uçurtmalar uçurmadan beynim dolanmadan, menziline varıp hakikatı memnun etmek için, hayallere dayanmış saatlere yazılırken, nefsimi azarlayıp korkularımı ezen gizli deniz. bu şekilde sağlıyorum içimde büyüyen savaşıma adaleti yeniden getirecek barışı, bu yüzden ateşi üfleyen dudaklara aşığım, şüphelerimi delen Ey! ilahi kudret bana gülümse zorluğa kıldığın ömrüm, yağmur suyunu içsin. çığlıklarım tutuşmasın kanlı bir gecede ölüm okşarken yalnızlığımı. |