DöNGü
.............................Dost Kalem Türkan ÇAĞLAYANA ithaf olunur
Yaşandı ve bitti… Haklısın! Sana neydi ki... Ne itirazın vardı Ne intizarın! Umurunda mıydı yitişi Bizsiz geçen zamanın.. Bendeyse, Ne özlemi eksildi Ne de hayali eskidi Beraber tüketilen Bize dair bir anın.. Ne yapayım İfadesi alınmıyor zamanın... Çaresizdim... Denedim; Yenildim hep yalana Kâh umutsuzluğa, Kâh mutsuzluğa.. Hırpalandı bedenim Denedim, Senden sonra, ...Hiç olmadı gelenim... Tedirgin ve korkak Cadde cadde, ...Sokak sokak Kendimden kaçtım Köşe bucak... Sanki; ...Sanki kendimi bulsam Dokunsam gözlerime Kızıl güller açacak... Boşalacak gönlüm, Seni saran bu kucak Ellerim kanayacak... Cesaretsizdim.. Kırılgan ve yorgun Acılardan geçtim ben Dikenli tarlalardan Gülistanlar gördüm Çok uzaklardan Bir an bile ah etmedim Sevdadan, yaralardan... Bilirim hepsi gelir, ...Hepsi Yaradan’dan... Çünkü inanırım ben Gecelerin ardının Sabahın olduğuna Güneşin doğduğuna Sürse de bu döngü karmakarışık Bilirim, biter her karanlık Çünkü inanırım ben Sevdalar, yıldızlara yapışık Aşkın, öbür adıdır ışık... Bursa 23 Ocak 2009 Ali ASAFOĞULLARI |
beni mi yazdın be Ali
bu kadar tanıdık hisler...
duayla ve minik prensesine selamla halasından...