Övgü ile yergi yanyana yürüyor şiirde.
Yaşanan her duygu sokakta konuşulursa laf olur,
şairinde kaleminde ise şiir olur
ve her şairin apayrı bir dünyası vardır derim hep. Siz hiç birbirine tıpatıp benzeyen parmak izi gördünüz mü?

Bütün şiirlerin İçeriği tek düze olsaydı, dümdüz yolda gitmek gibi uyutabilirdi okuru kimbilir...

Şiir yaşanıyorsa şiirdir. Şiir evreni gözlemlemektir, bazen de olmayacak dua'ya amin demektir.
Olsun diye yazılan hiçbir şiirde ruh yoktur ve hepsi koskoca yalandır.

Şiir günü hakediyor.
(yazan kalem için zaten gün filan da pek önemli değildir)
Gizemli bir devriklik var çünkü içinde.
Değişiktir, farklıdır, görünmez bir serzeniş vardır.
Ve ben okumaktan usanmadım şiirinizi
Düz yoldan ara sokağa sapmış gibi bir his oluştu içimde bir an.

Tebrik ederim.

Saygı ve şiirle...