iyiden iyiye;
kanaat getirdim.
kuralsızın biriy---mişim!
/insancıklardan biri işte!
ben de çiğ süt emmişim.
sahne dar, rol büyük.
rolümü ezberleyememişim!

tüketti bu halim beni.
kalabalık yalnızlığım,
kurcaladığım beynim,
bir parça da isteyene veririm!
görülmüş mü çekindiğim?
geviş getirdiğim,
/kanlı canlı yüreğim!
yüreğimi sulara vermişim!

küçücük bir sessizliğimde,
kör kuyuda sanır ıslıklar.
yanlarına uğramadım ki!
dakikada bir yaşıyoruz sanki,
topu topu otuz yedi yılda/iki!
/birini aslına göndermişim;
kalanıysa bir güzel muamma!
aşk da ne kadar da---
-––––––beleşçiymişim!
tek kelam öğrenmeden,
sevmelere mi gelmişim?

hidayet dal

04 ARA 07 SALI



***Duygularıma güveniyorum, SAF duygulara alaysama hissedersem nefret etmem ama çok kırılırım. Kaldı ki duygusallığın pek de kötü bir şey olmadığını bütün insan kardeşlerim kabul eder. Baktığım, gördüğüm, duyduğum her ses, her anlam, karşımdaki aynanın bana benden yansıttıklarıdır... Kısacası, neysem onu görürüm... KEM SÖZ SÖYLÜYOR YA DA DÜŞÜNÜYORSAM BANA AİTTİR… O yüzden anladım ki, şikâyet etsem de kendimden şikâyet etmiş olacağım; umut etmeyi tüketebilmem mümkün değil, çünkü umudu çocuğum gibi besliyorum; renkleri bir bütün olarak düşünüyor, hüznü mutluluklara karıyorum... Geldiği yeri bilmeyenin gideceği yeri bilmesi mümkün değildir! Hidayet DAL***