Seni yaşadığımı anlatmak
Zor bu asi sularla boğuşmak
Sen de doğurmak bütün güzellikleri
Ve firez vermesi yeşilin
Mertçe çalışmak canla başla
Uğraşmamak gözle kaşla
Koşmak umudun yokuşlarına
Zor ulaşmak gökleri esir almış bulutlara…

Zor be canım!
Yağmur gibi yağmak bozkırlara

Ama yaşamak, inadına yaşamak
Aslolan direnmek zorluklara….


Şair kardeşim Yüreğine sağlık''
seninde dediğin gibi Zorluklarla savaşmak gerek, gerek ama savaşırken çocuk saflığında olmak gerek her daim,

Bir çocuk var benden öte..
umutları olup tüketilmek istense de. Bazen çıplak ayakla koşmak ister kırlarda, salıncaklarda uçmak bazen..
Pembe pamuk şeker ister, kırmızı kocaman balon bazen..
Bir minik bebeği vardır elinde iki saçı örgülü, bazen annedir, bazen abla ama hep güvenilen..
Mavidir uçuşan elbisesi. Rüzgarın yaladığı bedeni üşüse de, iliklerinde dolaşan atasının kanı. İnkar değildir zorluklara direnmek, ama o bir çocuk yürekli nihayetinde. Ve hep o çocuk yaşayacak ışıltılı gözlerle, umutları yeşererek, tüketmeyerek gülümseyişleri, kırmayarak oluşan güvenleri, incitilmeden sonsuza dek bu bedende benden öte !!

Önce yazdığım bir yazımdan alıntı yaparaktan, içimizdeki çocuğu her daim çocuk saflığında bırakarak, her hayata birşeyler katmak isteyişimizde o çocuğun elinden tutup parklarda huzrla oynamalıyız..
UMARIM SÖZÜN ÖZÜ ANLAŞILMIŞTIR..

neyse

SAYGILARIMI SUNUYORUM..