İçimdeki Çocuğun Bakiresi Tinnahayrettin taylan unutuluş kavminin leyla’sı olarak kaldın leyli gecelerimde köhnemiş ayrılıkların can yıldızı yanar kara bağrımda örüntülerini boyamış karmaşıklığın cenini büyür sensizliğimde yürürüm yar yüküyle meçhul kalmış sızılarımın çeşnisinde toplanır yadın sen sonrası benlik aydınlığında kendime kavuşmanın el’aziziyim umutsu, unutsu, içlensi, demlerin demliğinde kaynar yaram sızılarımda üşür, günlerimde ısınır, isimlerinde simlenir aram hecene sarılmış sözcükler gibi cümle başında üşür yalnızlığım is’yanım işsiz nefretin defteri bürülmüş bahtsız bedeviler kitabında özlemlerin seyrine varılmış tahtsız sultanlar gibiyim sen yok, senden kalanlar fermanın fermuarı gibi açılmışım kederine yazılmışım kadrine sağılmışım vuslatına beklemişim kendimde aşk buluşmasına bulmaca kalmış ömrüm bütün cevaplar senle kalmış,senle yanılmış ve yanmış çözümsüz kalmış yarle yıkanan yarınlar her gidenin ardından kalan izlence anlar gibiyim hiç gidemeyen, hep gelenin gölgesi gibi sendeyim tek damla yaş bir dokunuş değiyor diyemediklerime, yaşayamadıklarımıza, yaşayacaklarımıza veda eden, varsıl özlemlerin safiri gibi saf kalıyor umudum içi boşatılmış bakışlar ,içsel dehlize resim oluyor tutulacak bir el gibi uzaktasın sürüklenecek bir sel gibi yakındasın sensizliğin kayası gibi kalıyor aşk kıyım ıssızlaşma ufkun tanında başlıyor gün’eşsiz her günüme kadar umudun kızıllığında bakir kalmış bir günler hariç geceliğini çıkarmış soyunuk hüzünler hariç heceliğini kitabında saklamış varılışın çocuğu hariç niceleyen içsel bir titreme, tansık tavırlarımı onarması hariç gölgeler i üşüyen nazlı ceylanlığının sevi yürüyüşü hariç kadınsal sıcaklığın kalıtsal ruhumda bu hariçten gazelin aşk harcı tutkumda tüm şıklar çözüldüğünde kazanılmış sınavın özümde sararmış yarınların yaprağı gibi gelişinin titrediği an gibiyim düşlerinden düşürme, aşkında piştim gayrı |
hiç gidemeyen, hep gelenin gölgesi gibi sendeyim
tek damla yaş
bir dokunuş
değiyor diyemediklerime, yaşayamadıklarımıza, yaşayacaklarımıza
veda eden, varsıl özlemlerin safiri gibi saf kalıyor umudum
içi boşatılmış bakışlar ,içsel dehlize resim oluyor
tutulacak bir el gibi uzaktasın
sürüklenecek bir sel gibi yakındasın
sensizliğin kayası gibi kalıyor aşk kıyım
..
kutlarım bu güzel eseri.