O Masum Çocuklar
Acılar beni ne zaman büyüttü ANNE!!!
Öylesine susamış ki Can verirken çatlamış dudağı Oysaki Mevsim kara kış Uykuya dalarken kan çanağı gözleri Gün geceye vurulmuş Yetim kalmış yuvasız kuşlar Tarifi imkansız bir karın sancısı Midesi bozulmuş kusuyormuş bulutlar Derin bir uyku çökerken sol yanına Kal, geliyor gerilimli gecelerine Tersine dönüp nefesini keserken dili Bilincini yitirirken Ağlamıyor ki Sessizliği yırtarken sinesi Yalnızlığını gizlese de Dalından dökülen Takvim yapraklarına darılıp Boğazına düğümlenen hıçkırıklarına sarılıyor Öteki dünyaya baksa-da göz ucuyla Tek bir söz Firar etse de dilinde Ne zaman Aşk acısı yaşadım dese-de Uyanıyor Cehaletten firar eden korkuları Gözyaşları yırtarken pınarlarını Nabız atışları zıvanadan çıkarken Masallarda avutulacak kadar Büyüdü mü o masum çocuklar... Şiir/Remziye ÇELİK Yorum/Yunus ÖZKAN 2/2/2013 |