Yeniden doğarım küllerimdenson güz güneşine bırakıyorum düşleri ilk kez sana başladığım yerde yalnızlığın çığlığını duyarken kan ter içinde dolaşıyorum gölgelerinde unutuşun tunç kapısına yüreğimi asıyorum dilim damağım kuruyor susmuş susamış yanmışım duman değiyor bulutlara kederden -deniz gözlerini serp alevlere ki aslı yeniden doğsun küllerinden- Saba35 |
Yaşamak güzel olurdu hiç başlamamışsan,
Ya da dediğin gibi küllerinden yeniden doğmak...
Muhteşem dizelerle anlattınız duygularınızı...
Kurdelayı her zamanki gibi hak eden bir şiir daha...
sevgilerimle...