Ey güneş gözlü sevgili, bir nazar kıl fedâyım ben,
Revâ görme cevrini ki; nazar- gâh-ı Hudâ’yım ben.

Sen gönlümün bahçesinde açan nazlı gülnihalsin,
Râyihâna meftûn olmuş bir bülbül-i şeydâyım ben.

Aman vermez aşk çölünde gece gündüz mecnûn gibi,
Sılasına yol arayan bir derbeder cüdâyım ben.

Hüsn-i’ne tutkun aşk ile sızlanır tüm hücrelerim,
Duyuramam yüreğine; bir dermansız sedâyım ben.

Hayâlin cemre misâli ateşe verir kanımı,
İhtiyâr’ım gider elden; bir kalb-i süveydâyım ben.

Yele verdim saçlarımı; ellerinle tara diye,
Yüzünü çevirip geçtin, şimdi şeb-i yeldâyım ben.

Sen gidersin; kopup gider yüreğimin bir yanı,
Visâlinde bâde’m firak, firâkında dâr’dayım ben.

Cânânım, yetmez mi cefân ki; usandım öz canımdan,
Mâşukundan aşk dilenen bir nasipsiz gedâyım ben.

Eğer her dem naz ederek kaçacaksan benden böyle,
Sensiz her nefes ölümdür, ecelim ol tadayım ben.

Sitemkârsam hoş gör beni; akla ziyân bir haldeyim,
Ömrümün erguvânında bir hüzünlü vedâyım ben.

Kapıldım rûzigârına yüzünü çevirip geçme,
Zindanında seni düşler bir yusuf’ça sevdâyım ben…


Cevr: eziyet, cefâ
Gülnihal: gülfidanı, taze filiz.
Râyihâ: hoş koku.
Bülbül-i şeydâ: aşktan divâne olmuş bülbül.
Cüdâ: yitik, ayrı düşmüş.
Hüsn: güzellik, iyilik.
Şeb-i Yeldâ: uzun (kasvetli)gece.
İhtiyâr: irâde.
Süveydâ: kalpteki gizli (arzu) günah.
Gedâ: dilenci, muhtaç, yoksul.
Visal: buluşma, kavuşma.
Firak: ayrılış, gidiş.
Dâr: darağacı (ölüm)