YALNIZ ADAM
Talihinin hışmına uğramış yalnız adam,
Yüreğinde gam yükü, ensesinde kainat: Dün onun gibi biri, gelip geçti buradan... Yüzünde gülücükler, somurtanlara inat. Düşündü,ibret aldı; özlemleri katlandı: Derdini erteleyip tırmaladı yokuşu. Birden nasıl olduysa sevinçle kanatlandı! Alnında gül açmıştı, değişmişti bakışı. Hayalinin bezminde yıldızlarla konuştu, Gönül penceresinde doğdu gün ışıkları: Rahmet bulutu olup bir damlaya dönüştü, Sürükledi bahtını, aştı karanlıkları. Sesiyle son perdeden haykırdı yalnızlığa: "Ey yalnızlar biliniz, bende sizden biriyim... Zamanı yudumlayıp varalım sonsuzluğa, Uzaklaşmayın benden, ölü değil diriyim." Hasan DEMİRCİ |
insana dair en hassas bir duyguyu yakalayıp onu çok güzel bir şekilde
şiirleştirmişsiniz.Sizi tebrik