Dağlar kızı, güller gülü GÜLENDAM.
Karşı köyde yaşayan bir masalmış;
Yüzü aya benzer,hele o endam...
Asil duruşunu soyundan almış.

Bir karakış bitti, geldi ilkbahar,
Hayat suyu damarlarda yol aldı.
Günlerin ardında bilmem neler var...
Sonbahar gelmeden güller sarardı.

Hasretle baktığım mavi gökyüzü...
Ötelerde dağın zirvesinde kar;
Nasıl oldu bilmem, özledim güzü...
Belli ki, kalbimde fırtınalar var.

Yolda dizi dizi servi ağacı...
Uzakta sandığım şu ulu çınar.
Seni suskun görmek ne kadar acı!
Ah GÜLENDAM, sende bugün bir hal var.

Öğle vakti birden kınalı bir kuş!
Çırpına çırpına düştü elime!
Gözleri sönüktü, belli ki ölmüş;
Olmak istemezdim onun yerine.

Arsızca koşuyor küçük bir ceylan,
Onun peşi sıra bir köylü kızı;
Hüsnünü gösterse yıkılır meydan,
Görenler der ona; çoban yıldızı.

Bunca kelam ettim her türlü vardan...
Artık son sözümü söylemeliyim;
Vefa bekledim ya vefasız yardan:
Demek ki GÜLENDAM, ben bir deliyim!

Hasan DEMİRCİ
Mayıs 2023 / ISTANBUL