ELVEDA
Ne zaman durupta baksam aynaya,
Kırlaşan saçımı artar görürüm: Yıllarca kurduğum sonsuz hülyaya... Ölüm kementini atar görürüm. Çaresiz bir demde çekmeden ahı, Vuslat hasretiyle,bekle sabahı; Bükmeden belimi nefsin günahı... Dertleri derdime katar görürüm. Arsızca yaşarken yaklaşır ecel; Gidenler seslenir "HAYDİ SEN DE GEL" Yolcuya bu yolda kim olur engel; Halimi mizanda tartar görürüm. Uyan, sen de uyan "Ey gafil geda" Elveda umudum,artık elveda! Şu fani aleme etmeden veda... Ölmeden ölümü tadar görürüm. |