Ben
Ben hep nefretimle avundum
Sızılarımla büyüdüm
Sevgiler topladım bahar çiçeklerinden al,yeşil
Umutlarım büyüdü ceylanların gözlerinde.

Ben her gece
Samanyolunun peşine takılıp özgürlüğü tattım mavice
Yıldızlar selama durdu,göz kırptı dağ doruklarında
Yakamozların mehtaba sevdası gibiydi şiirce.

Yine
Kızıl şafaklarda özlemlere uyandım her sabah
Dilsiz suskunluklardan sonra az aydınlattım geceyi
Upuzun köprüler kurdum içimdeki sessizliğe
Üşüyen ellerimde açtı sümbüllerle,güllerim
Sonbahar bekledi.

Sanki bilinmeze yol alırcasına ufukta gözlerim
Bembeyaz bir tayın asaletinde belirdi sevgilerim
Çıplak ayaklarımı okşadı denizin mavi köpüğü
Son bir hamle ile sıyrıldı karanfil
Kırmızı elbisesinden.

En güzel gülücükleri kuşandım dudak kıvrımlarımda
Yüreğim canlandı kımıl kımıl
Yarınlarım yeşerdi çimil çimil
Sevinçlerim süsledi güneşin gül yüzünü.

Ben
Yüreğimin en ücra köşelerinden şiirler derledim
İçimdeki mahkum kelimelerle
Gül yaprağı tadında gözyaşlarımla bezedim
Kırık cümlelerimi.

Kıyılarıma vuran sebepsiz çağlayanlara dur dedim
Buğulu camlardan dinledim kemanın sesini
Bir nefeste solan gecelerde kokladım
Papatyaların dayanılmaz kokusunu.

Beyaz bulutlara verdim her sabah gözlerimi
Martılar eşlik etti yasaklı düşlerime
Rengarenk gök kuşağı mavi düşler taşıdı uykularıma her gece
Bir kumru saflığında yeşerdi umut bahçem.

Ben
Nergis kokulu akşamlarda öptüm ay ışığını
Denizin sahile vurduğu anlarda dudaklarıma dua olmuş
Yeşil baharlarda buldum mutluluğu.

Ey unutulmuş hayat !
Ben hala yaşıyorum seni
Dünlere inat.
Sorma ben kimim,adım ne ?
Nereden geldim,nereye gidiyorum ?

Yüksel Beyocaktan