Mor Akşamlar
Yolcusuz yollara değip geçer mor akşamlar
Baharı saklayan yağmurların ıslak dualarında
Semaya uzanır umutça
Bir şiir vurur tam üstüne akşamın
Küskün, sessiz
Solukça.
İnce bir sızının nağmesinde akar derinden
Kıyısız hıçkırıklarda
Morca.

Ah, sineye yağan
Hüzünleri boyayan mor akşamlar
Kırık paslı hançerin acısnda
En hazin sesiyle inler
Sahipsizce.

Mor akşamlarda ürperir gelincikler
Kalır şafak bozgunlarında
Büker boynunu bülbülce gülce
Hemde bence.

Uyanmaz bir türlü nazlı sabahlar
Bir kucak güneşle gömülür
Mor akşamların koynunda
Umutlar bestelenir özgürce
Mor akşamlara mühürlenir sevdalar gizlice
Ürkek asil pembece
Utangaç duygulardan süzülür sessizce
Bir demet çiçekçe.

Oy kınalı mor akşamlar
Oy kör bakışlı kor akşamlar
Varsın anılarım bağrında kalsın
Varsın hayallerim moruna bulansın
Bazen dur demek yetmez
Sonsuz bir mavidir yürekçe.

Ve yinede
Her dem bir özleyiştir
Saçlarımı okşayan ılık bir meltemce.

Şimdi bütün akşamlarda hüzn-ü yas
Sonsuz bir bekleyişte
Hem bence
Hem bizce
Bir damla ümitçe
Yettikçe.


Yüksel Beyocaktan