Sitemkar
Suskunluğa bürünen dilime düşen söz olsan,
Keserim kökünden yinede anmam adını... Hüznümle birlikte, yanaklarıma süzülecek yaş olsan, Dağlarım gözlerimi, yinede akıtmam tek damlasını... Çözülse gönlümün sen’li bağları, Viran olsa ömrümün en verimli çağları, Yırtılsa gökyüzü, yıkılsa üzerime tüm evrenin dağları, Asla açılmaz sana, kalbimin kapanan kapıları... Ayak altlarıma boylu boyunca serilen yol olsan, Dalından koparılmayı bekleyen gül olsan, Saçlarımı savurup dağıtan yel olsan, Seninle asla olmam, kalırım noksan...! Geçtim sayende dünya’nın hevesinden, Bıktım içime üflenen yalnızlık nefesinden, Görmedim doğdum doğalı ,ne hayrından ,nede şerrinden, Bak şimdi sonsuza dek gidiyorum, Hem senden, hem bu koca şehir’den... |