AŞK YANGINI
İçin için yanar o, eğer aşka âşıksa
Aşk; kalpte ki yangının, dışa vuran dumanı. Dinlensin rûhum dersen, sakın bîgâne kalma Şiir oku/şiir yaz; bilir misin amânı!? En güzel elbiseyi, o benim yârim giye İsterim ki her zaman, bal yiye, börek yiye Açıl gönül deryâma, vira Bismillah diye Bir kerecik ne olur, bana çevir dümeni. Saadet/sevgi/saygı, ne ararsan dirlikte Yükseklerde zannetme, huzur/güven erlikte Ortak yönleri aşktır, o “ney” ile birlikte Niçin dertli iniler, düşündün mü kemânı? Hap’seyle sen içine, gönül kuşunu salma Ağyâr selâm verse de, sakın selâmın alma Ne olursun ey cânân, bu kadar ketum olma! Yıllar yılı özledim, bir “efendim” demeni. Hiç gönül alınır mı, peşinde yelmeyince? Vuslat/visal bekleme, yâr kalbin çelmeyince Sakın acele etme, zamanı gelmeyince Bülbül ötmez/gül açmaz; her şeyin var zamânı… 29/01/’13 Hanifi KARA |