Gün yüzü görmemiş hüzünlerim varGün yüzü görmemiş hüzünlerim var Anamın teninden tenimi soyan Ebeymiş adımı gülümser koyan Canımı bahşeden rabbime ayan Gün yüzü görmemiş hüzünlerim var Dilimin ucundan içime düşen Nabzın tekrarıyla durmadan eşen Gülerken ağlatan derdimi deşen Gün yüzü görmemiş, hüzünlerim var Boynunu zalime eğdirmez ilkem Gözümün önünde azalır ülkem Hangi dertlerimi sallayıp silkem Gün yüzü görmemiş hüzünlerim var Sevgiye adanmış edilgen huysam Şairce sev diyen aklımı duysam Yürek izin vermez hangisin saysam Gün yüzü görmemiş hüzünlerim var Dünya’ya gelmeden adanmış adım Gülüp eylenmekte dolmuş miadım Hıçkırık misali tekrarı kadim Gün yüzü görmemiş hüzünlerim var Aliye UYANIK/ GEBZE 27.01.2013 |