Öğrendim
Saçmalıyordum bazen hasretinden kahrolup
Umudun bittiği yer cehennemmiş öğrendim Sanırdım ki kalbinde; doğan bir daha ölmez Soğumuş küllerimi, toprak emmiş öğrendim Tek derdim bakışına, bir ömrü sığdırmaktı Olmadı, olamadı yıllar su gibi aktı Bitti tükendi kalbim, beni yarım bıraktı Sevdana mezar olan, şu sinemmiş öğrendim Ara sıra gizli gizli, düşlerimde yaklaştın Bazen de dolu dizgin, kaçarak uzaklaştın Eti geçen hançer gibi, yüreğime ulaştın Anladım ki, yokluğun,aşk’a demmiş öğrendim Aliye Uyanık/Bozok kızı |
Acısı olmasa izi kalırmıydı
Ümit olmasa hayaller olurmuydu
Bekleyiş olmasa rüyalar olurmuydu
Kaybetmek olmasa korku olurmuydu
Vuslat Süleyman Kır
Tebrikler beğeniyle okudum. Kalemin daim olsun