Setimin ses düğmesini kıstım

Bir sabah kıştan çıktım
Hava ılık mı serin mi belli değil
Toprakta türlü çeşit börtü böcek
Çimenler çiyden tütsülenmiş gibi buğulu
Dağların aksisedaları
Denizin dalgaları
Köy türküleri
Bir başka vuruyor kulağa
Meram bağları inadına celalleniyor
Gökler gıpgri, yaprak yemyeşilken
Yıldızlar inadına düşer geceye
Bu nasıl bir bahar

Bi saniye bana söz ver
Bu tabiatın doğuşundadır doğanın sana verdiği torpil
Sen ki ellerinde dufy’nin renkleri, en bereketlisisin mevsimlerin
Delişmenliğin ılık bir gülüşle ısıtır sabahları
Bülbüller öttüğü vakit, peri kızı gibi dikleşir güller
Boz kırlar utrillo’nun ellerinden çıkmış gibi
Ne yana baksan bir uçarılık var yaşam sahasında
İnanmak mümkün her aşkın bağrında bir bahar gizlendiğine

Sen bana inan son fakir yatır
Ruhum bahara inat kin güdüyor renklere
Biliyorum çünkü
Giydirecek dufy’nin renkleri ile çıplak ağaçları
Kaçsamda
Mısır perçemleri sürülür yüzüme güneşle
Sonra yıkanır aşk düşlerimin ırmağında
Sitemi ıslatırken gönül bağımı
Derine dalar
Küçük bir kız
Bu şimdilik şurada dursun
Anlatırım onu da yeri gelince

Evet
Oydu, beni bir kuraklığın ortasında terk eden
Teessüf ediyorum bahar sana
Bir buselik mutluluğun nemini yeni kuruttu çöl rüzgârları
Daha kefareti ödenmedi sevinçlerin
Lütfen, söylettirme beni
Söyleyeceğim anasını satayım
Çıplaktım bende hayat başlarken
Sonra, sonra, dolandım örümcek ağı gibi çuhama
Başka renk yokmuş gibi
Gecenin rengi gibi
Hiç geçmedi modası dolandığım çuhanın
Anlata bildim mi?
Tut ki kökü ölmüş bir ağacın dul kalmış renklerin yetim kızı gibiydim
Hadi usulca sokul koynuma
Haydi, yeşertebildiğin kadar yeşert beni

Evet bahar
Ancak bir kısmı bu hikâyenin
İyisi mi, hiç eşeleme beni
Neden sevmeyişimi anladın
Özür dilemek değil, ”affet beni”
Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar
Bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer!

Bir yanım diyor bir yanıma
Çıldıran sedanın çiğliğini tıka kalbine, sevgiyle mühürle ağzını
Bütün yıldızlar söndürsün ışıklarını
Cemre düşmeden çorağa
Diyorum ki vurup çıkayım yıldızlardan yukarı
Bir deli rüzgâr çıksa; alıp götürse
En mahrem hatalarımı en mahçup günahlarımı
Nereye savurursa savursun yetimliğimi
Dönüp bakmam aşağı

Zırvalamak aklın ürünü değil
Boşa tüketir nefesini
Yazıktır! Der gibi
Ruhumun ikizler yine çekiştiriyorlar kollarımdan
İçimdeki uçurtmanın ipini çekercesine
Çok canım acıdı
Nerem koptu?
Biri, "daha ne gördün ki" diyor
Efkârlanıyor öteki
Kuşkulanmıştım ilkin
Kim bilir kaç kez cendereye yakalandım, kendimden kaçarken
Ben ilkbahar firakında soludum ateşi soluğunda
Sende fark ettin!
Nicedir yüreğim afrika geceleri gibi

Arkaya bakmadan yaşanan bir hayata laf etmem
Cilasıyla, belasıyla
Övünmedim hiç, onlarla dövünmedim de hiç
Ne hatırdan hiç çıkmayan yüzlerin arasında olmayı
Ne de leyla gibi tarihe geçmek istedim
Çocukluğumu sol mememin altında tek nüsha bir yasak türkü gibi taşıdım
Dur bir mola ver diyemedim zamana bir türlü

Ey hüzün bir sen kaldın beni terk etmeyen
Batan gemilerin kaptanları gibi
Öylesine gerçek ki var olduğun
Seni yelkenime rüzgâr yaptım
Nasıl başım döner nasıl mest olurum bilsen
Sızarım üstüme gece çökünce
Sanırsın ki bir fıçı şarap içmiş

KAYIP YALDIZ