SÜREYYAah hayallerime ışık tutmayan süreyya mevsimin en keskin köşesinde kalan gençliğimi sunmuştum oysa gün gece ortası bir yerde sağanaklar arsında el yordamıyla sarılan yaralar kabuğa durmadan daha daha açmadan ilk tomurcuk çözülmeden daha ilk düşen kar ve hepsinden öte içimde sen dediğim benden öte kimsenin bilmediği bir ben var aşk hiçte ayak uydurmuyor söylendiği gibi mevsimlere sus süreyya sus aksi olsa bu vakit yangın bende ne arar vakitsiz sağanaklar acıtmış canımızı soyulmuşuz yani aşktan üryan sevmeler bozmuş hep başkaldıran yanımızı anlatma süreyya kimseye sakla tüm konuştuklarımızı mahçup törelerin koynundan sıyırdığım bakışlarımı sen yine de hayra yor hayra yor gecenin kalbinde gezinen ayak seslerimi ve bu şehre tümden yabancı ıslıklarımı ısınamadım, alışamadım yalan yok belki de babamdan atamdan miras dağ eteklerine takılı gözlerimi eskitemedim |