PEMBE RÜZGAR
Pembe bir rüzgar esti az önce burda,
Sonra gökyüzü pembeye büründü, Evler pembeye boyandı, Yerler pembeye, Ağaçlar pembe oldu... Sonra kış geldi, Yağmur pembe yağdı, Kar pembe, Ve ben elimde pembe güllerle geldim sana, Pespembe. Pembe boyalı kapını çaldım, Açtın, içeri girdim. Güllerim elimde, Pembe sofaya oturdum. Pembe mumluklarda, Pembe mum alevleri, Oturdun karşıma. Uzattım sana pembe, pespembe gülleri. Aldın pembe gülleri, Kokladın doyasıya, Kokladın, Ve sonra... Pembe kapı çaldı. Sen kokladığın, Güllerin dikenlerini, Sapladın yüreğime, Her yer KIPKIRMIZI olmuştu... Başımı çevirip kapıya baktığımda, Kara giysili bir melek, Ve istememişti birlikte olmamızı, O MELEK... Ama olsun be güzelim, Sapladığın güllerin, Kokusu vardı, O ölüme sebep... |