AY KÜSTÜ
Ay küstü geceye kelimeler kifayetsiz
Hüzün, alacaklı gibi gönül kapılarını tırmalıyor. Baharsız anlamsız saatlerde boğuluyor umutlar Bir ağaç gölgesi kaldı, sevdanın en yalnız nöbetinde. Sabahlar güneşsiz geceler yıldızsız, Ay karanlık, ay keskin, ay azrail endamında. Yelkovan celladın elınde balta Akrep vuslatın surat köprüsü Ne kaldı insana insanlığı yaşatacak ne kaldı geceden yıldıza. BİLAL ŞIK |